...niesamowite, że doświadczenie tak alienujące, jak pobyt na polskiej porodówce, teraz jest alienujące jeszcze bardziej. I wszystko się tu przecina, cały ten dziwny i straszny, a przecież wariacki rok...
...świetnie usłyszany biurokratyczny żargon i ten straszny język położnych...
...sztuka świetnie się wstrzela w dzisiejszą mroczną rzeczywistość. Różne myśli błądzą mi teraz po głowie...
Zacznijmy od początku...
O, matko z córką!
DLACZEGO NAPISAŁAM ten DRAMAT?
Bo chcę się rozwijać, tworzyć teksty dla teatru, przekuwać pomysły w głowie na skończone teksty. Szczęśliwie otrzymałam Stypendium Twórcze Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury. Moim zadaniem było napisać dramat inspirowany:
- Doświadczeniami pandemii
- Postaciami Jana Mikulicza oraz prof. Rudolfa Wiegla
DLACZEGO napisałam TEN dramat?
To co działo się w 2020 roku, chyba u nikogo nie mogło przejść bez echa. Mam tu na myśli lato i jesień. WSZYSTKIE wydarzenia przechodziły przeze mnie jak prze filtr węglowy. To co osiadło – przelałam na papier. Moje echo zastygło w słowach, które cały czas odbijają się od ścian pustej sali porodowej – przestrzeni, w której rozgrywa się akcja dramatu.
Co jeszcze wydarzyło się w 2020?
W kwietniu 2020 roku urodziłam córkę. Tak, w samym szczycie covidowego strachu. Byłam sama, w maseczce niemal do ostatniej chwili. Moja córka pierwszy raz usłyszała głos taty zniekształcony przez głośnik telefonu. Doświadczenie porodu w izolacji, to koło napędowe całego tekstu.
Kim byli Mikulicz i Weigl?
Dwaj wybitni naukowcy. Jeden wynalazł maseczki, którymi dziś wszyscy zasłaniamy twarze, drugi jest autorem szczepionki przeciw tyfusowi. Epidemii, która dziesiątkowała ludzkość. Czułam, że ich historie będą wspaniałym punktem wyjścia do mojego tekstu. Poznając ich życiorysy, tło historyczne i społeczne ich działań; wyzwania z jakimi się mierzyli, by przeforsować swoje przekonania, jestem przekonana, że zainspirują jeszcze niejedną opowieść.
O czym jest dramat?
Anna Sekunda w pośpiechu zgłasza się na oddział ginekologiczno położniczy Szpitala im. św. Karetki. Atmosfera lęku i odosobnienia spotęgowana do granic absurdu sprawia, że możliwości jej ciała osiągają granice zbyt wcześnie, a możliwości wyobraźni granice zdały się utracić. To dramatyczna historia. Babska, futurystyczna, zabawna i smutna. Na pewno o życiu i miłości.
Dziękuję w szczególności osobom, których słowa wsparcia pomogły zmaterializować zamierzony cel.
Rekomendującym projekt:
Agata Dąbek
Anka Herbut
Dr Justyna Jaworska
Recenzującym dramat:
Agata Dąbek
Anka Herbut
Dr Justyna Jaworska
Artur Pałyga
Jolanta Wiercioch
Szymon Budzyk
Aktorom i reżyserom, którzy zgodzili się zinterpretować jego fragmenty:
Katarzyna Krzanowska
Barbara Garstka
Karolina Kazoń
Natalia Jakubowska
Marek Braun
Michał Zdunik
Szymon Budzyk
Znajomym i poznanym: lekarzom, pracownikom medycznym, nauczycielom, pedagogom, strażakowi
i przedsiębiorcom z którymi mogłam porozmawiać o zmianach w ich obecnej zawodowej rzeczywistości i zapytać o emocje jakie te zmiany wywołują.
Cały czas możesz dołączyć do grona recenzentów. Będę zaszczycona mogąc poznać Twoją opinię. Prześlij ją w wiadomości.
Ale najpierw... a właściwie przede wszystkim...
Wskakuj do dramatu!
(tu pobierz tekst dramatu „O, matko z córką!” Karoliny Fortuny)
Z tego tekstu każdy może skorzystać. Publikuję go na licencji Creative Commons
Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
O decyzji skorzystania z tekstu według w.w. licencji należy bezwzględnie poinformować autorkę. Brak pisemnego potwierdzenia od autorki jest warunkiem do uznania za O decyzji skorzystania z tekstu według w.w. licencji należy bezwzględnie poinformować autorkę. Brak pisemnego potwierdzenia od autorki jest warunkiem do uznania za wykorzystanie tekstu wbrew jej woli.
Mam nadzieję, że teatry oraz wszelkie instytucje kultury będą czerpać przyjemność i satysfakcję z obcowania z dramatu „O matko z córką!”.
Zrealizowano w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
